15-8-2017
15 Augustus 2017 | Kroatië, Lakmartin
Vandaag waren we wéér vroeg wakker. Die warmte haalt ons steeds vroeg uit bed. We besloten vandaag verder te gaan aan onze strandjes tour, maar we zouden eerste op de camping thuis middageten want gister hadden we zóveel honger dat ons dat niet verstandig leek.
’s Ochtends hebben we dus niet veel gedaan, enkel met de schaduw meegegaan zodat we in de schaduw zaten. Op de WC liggen 3 verschillende LINDA’S dus Karin leest heel de ochtend de Linda en kijkt in het boekje van Istrië. Ook vertrekken de buren met hun tent en hun vervelende kind dus hebben we genoeg te zien.
Rond 12uur besluiten we om als middageten pannenkoeken te maken. Wát een gedoe, het leek wel veel te veel melk terwijl we het toch afgemeten hadden. En het duurde en het duurde maar. Maar om kwart over 1 hadden we toch een pannenkoek met chocopasta.
Daarna zijn we verder gegaan aan onze strandjes-hop-tour. We kwamen uit bij een heel mooi strandje, alleen was het een honden strand. Óveral zaten honden, en daar gingen wij echt niet bij liggen.
We besloten naar een strand te gaan waar mensen al eeuwen naartoe gaan die reuma hebben. Hier zou het zand en de modder (een van de weinige zandstranden in Istrië) een goede invloed hebben op de gewrichten. Toen we daar allemaal aankwamen leek het wel of we allemaal negers in badkleding met een zonnebril zagen. Al deze mensen hadden zich ingesmeerd met modder (was een modderbron op het strand) en lieten zichzelf opdrogen. Vervolgens gingen ze de zee in en spoelden ze de modder van zich af. Wij besloten ook even de zee in te gaan. Met onze waterschoenen. Wij waren daar de enige met waterschoenen en vonden dat al een beetje gek. Bleek dat toen we de zee inliepen het gewoon een compleet zandstrand was. Het water zag eruit als bij ons, niet helder en een beetje groenig bruin. Het water liep ook niet snel af, we moesten wel 5 a 10 minuten lopen voordat we met onze heupen in het water stonden. Het water was daar ook super hard opgewarmd door de zon. Je werd er dus niet echt door afgekoeld. En het was 42°C. We besloten onszelf niet in te modderen en hebben ons wat laten opdrogen.
Toen we wat opgedroogd waren zijn we verder gegaan met onze strandjes-hop-tour richting ons ‘eigen’ strandje. Toen we daar een uurtje waren werd het bewolkt, dus besloten we om maar naar de camping te gaan.
Rond 18:00 waren we terug op de camping en we hadden nieuwe buren. Italianen met een camper. Toen we op de camping aankwamen was het nog 30°C. We besloten te barbecueën, alleen had Karin een beetje last van haar buik, dus kwam er van die barbecue niet veel terecht. De barbecue deed het beter dan ooit, alleen had LJ 4 worstjes op en Karin 1 dus hadden we geen honger meer. ’s Avonds hebben we niet veel meer gedaan, het was een warme avond. Dus Karin ging met een koude waterfles aan haar voeten naar bed om toch nog een beetje af te koelen.
’s Ochtends hebben we dus niet veel gedaan, enkel met de schaduw meegegaan zodat we in de schaduw zaten. Op de WC liggen 3 verschillende LINDA’S dus Karin leest heel de ochtend de Linda en kijkt in het boekje van Istrië. Ook vertrekken de buren met hun tent en hun vervelende kind dus hebben we genoeg te zien.
Rond 12uur besluiten we om als middageten pannenkoeken te maken. Wát een gedoe, het leek wel veel te veel melk terwijl we het toch afgemeten hadden. En het duurde en het duurde maar. Maar om kwart over 1 hadden we toch een pannenkoek met chocopasta.
Daarna zijn we verder gegaan aan onze strandjes-hop-tour. We kwamen uit bij een heel mooi strandje, alleen was het een honden strand. Óveral zaten honden, en daar gingen wij echt niet bij liggen.
We besloten naar een strand te gaan waar mensen al eeuwen naartoe gaan die reuma hebben. Hier zou het zand en de modder (een van de weinige zandstranden in Istrië) een goede invloed hebben op de gewrichten. Toen we daar allemaal aankwamen leek het wel of we allemaal negers in badkleding met een zonnebril zagen. Al deze mensen hadden zich ingesmeerd met modder (was een modderbron op het strand) en lieten zichzelf opdrogen. Vervolgens gingen ze de zee in en spoelden ze de modder van zich af. Wij besloten ook even de zee in te gaan. Met onze waterschoenen. Wij waren daar de enige met waterschoenen en vonden dat al een beetje gek. Bleek dat toen we de zee inliepen het gewoon een compleet zandstrand was. Het water zag eruit als bij ons, niet helder en een beetje groenig bruin. Het water liep ook niet snel af, we moesten wel 5 a 10 minuten lopen voordat we met onze heupen in het water stonden. Het water was daar ook super hard opgewarmd door de zon. Je werd er dus niet echt door afgekoeld. En het was 42°C. We besloten onszelf niet in te modderen en hebben ons wat laten opdrogen.
Toen we wat opgedroogd waren zijn we verder gegaan met onze strandjes-hop-tour richting ons ‘eigen’ strandje. Toen we daar een uurtje waren werd het bewolkt, dus besloten we om maar naar de camping te gaan.
Rond 18:00 waren we terug op de camping en we hadden nieuwe buren. Italianen met een camper. Toen we op de camping aankwamen was het nog 30°C. We besloten te barbecueën, alleen had Karin een beetje last van haar buik, dus kwam er van die barbecue niet veel terecht. De barbecue deed het beter dan ooit, alleen had LJ 4 worstjes op en Karin 1 dus hadden we geen honger meer. ’s Avonds hebben we niet veel meer gedaan, het was een warme avond. Dus Karin ging met een koude waterfles aan haar voeten naar bed om toch nog een beetje af te koelen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
