23-04-2018

Het was vandaag vroeg, LJ was wakker om 4:45. Tot zijn verbazing was het zelfs nog donker. Om 5:15 besloot hij de TV aan te zetten en wheeler dealers te kijken. Karin sliep vrolijk verder. Om 5:45 is LJ uit bed te gaan, Karin bleef liggen.

Karin is pas rond 6:15 uit bed gegaan. Er moesten er nog een aantal spullen naar beneden en het bed moest natuurlijk ook nog in de caravan. Toen alles gereed lag hebben we nog even ontbeten. Rond 6:55 reden we richting Oostburg want Karin was nog het een en ander vergeten (korte broek). Rond 7:30 reden we weg richting Wacquinghen.

Onderweg zagen we de krijtrotsen en zijn we gestopt, het waaide super hard en het was super koud, geen korte broek nodig dus.
We waren rond 10:00 op de camping, bleek dat de receptie pas om 10:30 open ging dus hebben we gewacht, en gewacht. Toen kwam de pakketdienst, die gewoon wachtte. Om 10:25 kwam er een witte audi op het terrein gereden, een kale man met bodywarmer en hond stapte uit. Hij nam het pakketje aan dus hij moest de eigenaar wel zijn. Na 5 min gewacht te hebben zijn we naar binnen gegaan bij de receptie.
LJ sprak gelukkig een aardig woordje Frans, want Karin verstond er niks van. Ook het Engels van camping baas was niet helemaal top. Karin dacht dat de man vroeg of het ‘nice’ was, en LJ gaf het antwoord three. Bleek het te gaan om hoeveel ‘nights’ we bleven. Uiteindelijk allemaal goed gekomen en niet aangevallen door de hond konden we op zoek naar ons plekje, we hadden keuze uit 4 plekjes. Het eerste plekje waar we stonden was niet vlak genoeg, dan maar het 2e plekje proberen.

Toen de caravan goed en wel stond bedacht Karin dat het wel gezellig was om met de deur naar de weg te staan, de caravan moest dus gedraaid worden. Uiteindelijk stonden we goed en wel om 11:36 en hebben we een broodje frikadel gegeten. Daarna zijn we op pad gegaan. Eerst op zoek naar een winkel voor het avondeten. Kijken of dit misschien morgen op de fiets kon.
En toen kwamen er heuvels, veel heuvels. Fietsen naar de winkel is dus eigenlijk geen optie. We reden voorbij een of ander fort wat bij hoog water omringt wordt door water, daar zijn we even gestopt. Nu was het laagwater dus konden we over de bodem van de zee lopen. Alleen het waaide keihard en het was best een fris windje. Hierna zijn we naar de winkel gegaan, de super Marche. Ze waren aan het verbouwen en het zag er super dicht uit maar ze waren gewoon open. Daar kochten we weer veeel te veel. We zagen veel dingen die we van de zomer gemist hadden, zoals de diversiteit in cordon bleus.

Toen zijn de terug naar de camping gereden en hebben we eerst een pizza van €1,- in de oven gedaan. Hij was niet extreem lekker maar ook niet vies, na dit middagmaal om 14:30 hebben we even een uurtje geslapen, het was tenslotte vroeg vanmorgen.
Rond 17:00 zijn we vertrokken naar Cap Griz Nez. Vanaf dit punt kun je Engeland zien, er ligt maar 33 km zee tussen. Je kon het bijna aanraken. Het waaide hier ook weer super hard en het was super koud.
Daarna zijn we verder gereden naar Wissant, dit is vertaald naar het Nederlands ‘wit zand’. Maar… dit viel best mee vonden wij.
Vervolgens zijn we verder gereden naar Cap Blanc Nez, dit is een witte krijtrots. Ook hier waaide het hard en was het koud. Er liepen wel schapen.

Ook zie je in de omgeving nog veel sporen van de oorlog, er liggen aan de kust veel kraters en overal zie je bunkers.

Toen we terug waren van onze kusttour hebben we eten gemaakt. Het was toen al 19:00. We aten rösti met sla en cordon bleus met pizza smaak. Tijdens het eten hebben we besloten om de luifel af te breken. Het waait hier erg hard en er was al een stukje gescheurd, maar gelukkig zijn we met een grote auto.

Om 20:15 kon de avond beginnen.
Morgen op zoek naar handschoenen, een sjaal en een muts.