25-7-2019
25 Juli 2019 | Slovenië, Dolina
Vandaag op de planning; bezoek aan de hoge Tatra.
De dag begon vrij vroeg, al rond 8 uur werd ik wakker van de zon die op de caravan scheen. Aangezien er op dit veldje niet echt schaduwrijke plekken zijn waren er al meer mensen wakker toen ik de deur van de caravan opende.
Ja buurman, ook goedemorgen, Hallo buurvrouw fijn om u zo snel te zien nadat ik uit mijn bed ben maar laat mij hier maar gewoon even rustig wakker worden. Niet veel later werd LJ ook wakker en hebben we ontbeten. Het was deze keer niet het standaardontbijt. We aten deze morgen één afbakbroodje en een worstenbroodje. Toen wilde LJ naar de wc, bleek dat er geen water was. En aangezien we ook niet echt water hadden om te drinken moesten we toch iets anders bedenken dan de kraan hier. Nadat we een paar minuten gewacht hadden kwam er een meneer met een waterpomptang het toiletgebouw ingelopen. Maar wij wisten ook wel dat dit probleem niet met een simpele waterpomptang opgelost zou zijn. Nadat LJ even in de wc’s had gekeken besloot hij om maar ergens anders naar de wc te gaan. Alle wc’s lagen helemaal vol met menselijke uitscheiding. Gatsiebah. En de vliegen waren ook al op de hoogte van dit probleem dus wij als de wiedeweer naar de McDonalds om naar de WC te gaan, want als je moet dan moet je. Het was ongeveer 5 min. rijden dus goed te doen.
Nadat we bij de McDonalds waren geweest zijn we nog even naar de Tesco geweest om water. Wantja, dat hadden we ook niet bij kunnen vullen. We kochten 6 flessen van 2 liter en dachten daar wel mee toe te komen. We konden dus nu echt vertrekken naar de Hoge Tatra.
We hadden al gelezen dat het ook hier erg toeristisch kon zijn maar dachten dat dat wel mee zou vallen. We stelden de navigatie in op Štrbské Pleso, dit is het hoogste bereikbare dorp van de Hoge Tatra en hiermee het hoogst gelegen dorp van Slowakije. We moesten hier ongeveer een uurtje naartoe rijden. Maar gelukkig doet de auto dat.
Het was inmiddels rond half 12 toen we er bijna waren. Er stond een politieagent druk te gebaren waar we heen moesten. De eerste parkeerplaats was weeral vol dus werden we naar een tweede parkeerplaats geleid. En ook daar stond een kereltje parkeergeld te innen. €5,50 voor een hele dag. Sluis is er niks bij. Binnen no time stond dat parkeerplaatsje ook vol. Het was een keer met je ogen knipperen en er kon niemand meer bij. We wisten zelf niet zo goed waar we heen moesten dus volgden we eerst de borden ‘Centrum’. Bleek dat we ook een kortere route konden lopen omdat we in het centrum dezelfde mensen als op de parking tegen kwamen. Er stonden grote informatieborden maar we snapten er niet veel van. We besloten om naar rechts te gaan. Eenmaal bovenop de heuvel dachten we dat dit niet goed zou komen dus besloten we weer terug te lopen. Toen kwamen we een beer tegen! Hij liep zelfs op 2 poten! Niemand raakte in paniek, dus ook wij niet. Het was de plaatselijke kinderanimator met een collectebus. Toen wij nog een eindje verder liepen kwamen we langs een infopunt. Er stonden weer twee feministische vrouwen met een volledig nieuwe sportoutfit voor ons. Ze vroegen wat de kortste/leukste route was. Die meneer zei dat ze wel naar een meertje verderop konden lopen. Toen de dames vroegen of daar ook ‘someting like a coffeshop was’ zei hij nee en dacht hij vast bij zichzelf dat ze het niet zo goed snapten waar ze waren en wat de bedoeling was van wandelen. Toen Lj vroeg of de paden ook aangegeven waren stonden de vrouwen met openmond te kijken en gaf de meneer achter de toonbank aan van wel. Op de vraag of er een plattegrond was van het gebergte was het antwoord ‘ja, voor €5,50’ . Ik vond dat we aan dit toeristische gedoe ons geld echt niet moesten uitgeven omdat we al betaald hadden voor het parkeren en dat we het maar op gevoel moesten doen. We hadden tenslotte de GPS mee.
We vertrokken rechtsweg, de weg die we in eerste instantie volgden en maakten ons klaar voor een route van 1,5 uur. We liepen eerst langs een meer. Hier was het super druk. Allemaal mensen in nieuwe sportoutfits, met of zonder kinderwagens, met of zonder rugtas. Ook stonden er veel hotels langs het meer. Je kon merken dat het hier erg toeristisch was. De wc’s waren dixies, heftig, ook zonder stromend water.
We besloten het aangegeven rode pad te volgen en het werd steeds minder druk. Het werd ook steeds steiler. De route was helaas in volle zon maar de temperatuur viel goed mee. Op het eerste rustpunt hadden we al 4 km gelopen en zaten er overal vlindertjes. Er was voor ons genoeg te zien. Toen we weer verder liepen kwamen we op den duur een bord tegen dat we op moesten passen voor vallende bomen, betreden op eigen risico. Gelukkig stond er op het bord de Engelse vertaling anders snapten we er natuurlijk niks van. Toen we nog wat verder liepen kwamen we allemaal bordjes tegen van langlauf routes. Blijkbaar wordt hier in de winter dus gelanglauft. We vervolgden ons pad en liepen voor ons gevoel over de bodem van een riviertje alleen was het water weg. Alle stenen lagen los en het was ook best een steil pad. Ook hier haalden we 3 feministische Slowaken in. Deze mensen waren met Nordik Walking stocks in de weer in de hoop het pad af te maken. Onderweg kwamen we ook nog een stromend riviertje tegen en een waterpunt waar je van kon drinken. Om kwart voor 2 bereikten we het eindpunt van onze route. We hadden toen 8 km gelopen. We voelden ons nog niet zo heel moe dus het gaf ons best een goed gevoel. Op het eindpunt hebben we even wat gegeten en gedronken en zijn daarna dezelfde route terug gelopen. Sommige mensen die we hadden ingehaald kwamen we ook weer tegen. Gelukkig was de terugweg leuker dan de heenweg en kwamen we rond half 4 weer aan op de parking. We hadden wat sluiproutes genomen om de drukte wat te vermijden. Wat ons ook opviel was dat de mensen die er het sportiefst uitzagen enkel een rondje rond het meer liepen en niet veel verder kwamen.
Op de terugweg naar de camping zijn we nog eventjes naar de winkel geweest om eten voor vanavond. En natuurlijk om wat bier en wijn. Eenmaal terug op de camping was er nog steeds geen water. Deze grap duurde voor ons toch wel wat lang. Zelfs in Afrika kun je er eigenlijk wel van op aan dat er water is. Nog niemand had ons geïnformeerd en ook in het toiletgebouw hing niks van een papiertje op. Er was blijkbaar wel al water geweest want de wc’s waren doorgespoeld. LJ ging naar de receptie en die zeiden dat het binnen 1 uur opgelost zou zijn. Dus wij telden het uur af, zo ook onze nieuwe buren. 2 oudere Nederlanders in een camperbusje. Die besloten het kraantje op het veld open te zetten zodat we konden zien wanneer er water was. En inderdaad. Binnen het uur was er water, helaas was dat van korte duur en was het water ook weer weg. Maar de laatste storing duurde gelukkig niet lang dus konden we weer verder gaan met niks doen.
Het was best wel warm en omdat we net niet genoeg schaduw hadden van de luifel hadden we het schaduwdoek maar opgehangen, deze hadden we als een soort gordijn opgehangen en op deze manier was het goed te doen. Anders was het 42 graden. Rond 8u zaten we aan tafel. We aten Broccoli met 4 kazen saus en een worstje. Na afloop nog een toetje. ’s Avonds hebben we niet veel meer gedaan. We konden tot een uur of 12 buiten zitten en zijn daarna naar bed gegaan.
Statistieken van de wandeling/ hike:
gelopen afstand: 13,8 km
gem. snelheid: 4,26 km/h
totale stijging: 302 m
totale daling: 295 m
max. hoogte: 1467 m
verstreken tijd: 4u 14
tijd bewogen: 3u 15
De dag begon vrij vroeg, al rond 8 uur werd ik wakker van de zon die op de caravan scheen. Aangezien er op dit veldje niet echt schaduwrijke plekken zijn waren er al meer mensen wakker toen ik de deur van de caravan opende.
Ja buurman, ook goedemorgen, Hallo buurvrouw fijn om u zo snel te zien nadat ik uit mijn bed ben maar laat mij hier maar gewoon even rustig wakker worden. Niet veel later werd LJ ook wakker en hebben we ontbeten. Het was deze keer niet het standaardontbijt. We aten deze morgen één afbakbroodje en een worstenbroodje. Toen wilde LJ naar de wc, bleek dat er geen water was. En aangezien we ook niet echt water hadden om te drinken moesten we toch iets anders bedenken dan de kraan hier. Nadat we een paar minuten gewacht hadden kwam er een meneer met een waterpomptang het toiletgebouw ingelopen. Maar wij wisten ook wel dat dit probleem niet met een simpele waterpomptang opgelost zou zijn. Nadat LJ even in de wc’s had gekeken besloot hij om maar ergens anders naar de wc te gaan. Alle wc’s lagen helemaal vol met menselijke uitscheiding. Gatsiebah. En de vliegen waren ook al op de hoogte van dit probleem dus wij als de wiedeweer naar de McDonalds om naar de WC te gaan, want als je moet dan moet je. Het was ongeveer 5 min. rijden dus goed te doen.
Nadat we bij de McDonalds waren geweest zijn we nog even naar de Tesco geweest om water. Wantja, dat hadden we ook niet bij kunnen vullen. We kochten 6 flessen van 2 liter en dachten daar wel mee toe te komen. We konden dus nu echt vertrekken naar de Hoge Tatra.
We hadden al gelezen dat het ook hier erg toeristisch kon zijn maar dachten dat dat wel mee zou vallen. We stelden de navigatie in op Štrbské Pleso, dit is het hoogste bereikbare dorp van de Hoge Tatra en hiermee het hoogst gelegen dorp van Slowakije. We moesten hier ongeveer een uurtje naartoe rijden. Maar gelukkig doet de auto dat.
Het was inmiddels rond half 12 toen we er bijna waren. Er stond een politieagent druk te gebaren waar we heen moesten. De eerste parkeerplaats was weeral vol dus werden we naar een tweede parkeerplaats geleid. En ook daar stond een kereltje parkeergeld te innen. €5,50 voor een hele dag. Sluis is er niks bij. Binnen no time stond dat parkeerplaatsje ook vol. Het was een keer met je ogen knipperen en er kon niemand meer bij. We wisten zelf niet zo goed waar we heen moesten dus volgden we eerst de borden ‘Centrum’. Bleek dat we ook een kortere route konden lopen omdat we in het centrum dezelfde mensen als op de parking tegen kwamen. Er stonden grote informatieborden maar we snapten er niet veel van. We besloten om naar rechts te gaan. Eenmaal bovenop de heuvel dachten we dat dit niet goed zou komen dus besloten we weer terug te lopen. Toen kwamen we een beer tegen! Hij liep zelfs op 2 poten! Niemand raakte in paniek, dus ook wij niet. Het was de plaatselijke kinderanimator met een collectebus. Toen wij nog een eindje verder liepen kwamen we langs een infopunt. Er stonden weer twee feministische vrouwen met een volledig nieuwe sportoutfit voor ons. Ze vroegen wat de kortste/leukste route was. Die meneer zei dat ze wel naar een meertje verderop konden lopen. Toen de dames vroegen of daar ook ‘someting like a coffeshop was’ zei hij nee en dacht hij vast bij zichzelf dat ze het niet zo goed snapten waar ze waren en wat de bedoeling was van wandelen. Toen Lj vroeg of de paden ook aangegeven waren stonden de vrouwen met openmond te kijken en gaf de meneer achter de toonbank aan van wel. Op de vraag of er een plattegrond was van het gebergte was het antwoord ‘ja, voor €5,50’ . Ik vond dat we aan dit toeristische gedoe ons geld echt niet moesten uitgeven omdat we al betaald hadden voor het parkeren en dat we het maar op gevoel moesten doen. We hadden tenslotte de GPS mee.
We vertrokken rechtsweg, de weg die we in eerste instantie volgden en maakten ons klaar voor een route van 1,5 uur. We liepen eerst langs een meer. Hier was het super druk. Allemaal mensen in nieuwe sportoutfits, met of zonder kinderwagens, met of zonder rugtas. Ook stonden er veel hotels langs het meer. Je kon merken dat het hier erg toeristisch was. De wc’s waren dixies, heftig, ook zonder stromend water.
We besloten het aangegeven rode pad te volgen en het werd steeds minder druk. Het werd ook steeds steiler. De route was helaas in volle zon maar de temperatuur viel goed mee. Op het eerste rustpunt hadden we al 4 km gelopen en zaten er overal vlindertjes. Er was voor ons genoeg te zien. Toen we weer verder liepen kwamen we op den duur een bord tegen dat we op moesten passen voor vallende bomen, betreden op eigen risico. Gelukkig stond er op het bord de Engelse vertaling anders snapten we er natuurlijk niks van. Toen we nog wat verder liepen kwamen we allemaal bordjes tegen van langlauf routes. Blijkbaar wordt hier in de winter dus gelanglauft. We vervolgden ons pad en liepen voor ons gevoel over de bodem van een riviertje alleen was het water weg. Alle stenen lagen los en het was ook best een steil pad. Ook hier haalden we 3 feministische Slowaken in. Deze mensen waren met Nordik Walking stocks in de weer in de hoop het pad af te maken. Onderweg kwamen we ook nog een stromend riviertje tegen en een waterpunt waar je van kon drinken. Om kwart voor 2 bereikten we het eindpunt van onze route. We hadden toen 8 km gelopen. We voelden ons nog niet zo heel moe dus het gaf ons best een goed gevoel. Op het eindpunt hebben we even wat gegeten en gedronken en zijn daarna dezelfde route terug gelopen. Sommige mensen die we hadden ingehaald kwamen we ook weer tegen. Gelukkig was de terugweg leuker dan de heenweg en kwamen we rond half 4 weer aan op de parking. We hadden wat sluiproutes genomen om de drukte wat te vermijden. Wat ons ook opviel was dat de mensen die er het sportiefst uitzagen enkel een rondje rond het meer liepen en niet veel verder kwamen.
Op de terugweg naar de camping zijn we nog eventjes naar de winkel geweest om eten voor vanavond. En natuurlijk om wat bier en wijn. Eenmaal terug op de camping was er nog steeds geen water. Deze grap duurde voor ons toch wel wat lang. Zelfs in Afrika kun je er eigenlijk wel van op aan dat er water is. Nog niemand had ons geïnformeerd en ook in het toiletgebouw hing niks van een papiertje op. Er was blijkbaar wel al water geweest want de wc’s waren doorgespoeld. LJ ging naar de receptie en die zeiden dat het binnen 1 uur opgelost zou zijn. Dus wij telden het uur af, zo ook onze nieuwe buren. 2 oudere Nederlanders in een camperbusje. Die besloten het kraantje op het veld open te zetten zodat we konden zien wanneer er water was. En inderdaad. Binnen het uur was er water, helaas was dat van korte duur en was het water ook weer weg. Maar de laatste storing duurde gelukkig niet lang dus konden we weer verder gaan met niks doen.
Het was best wel warm en omdat we net niet genoeg schaduw hadden van de luifel hadden we het schaduwdoek maar opgehangen, deze hadden we als een soort gordijn opgehangen en op deze manier was het goed te doen. Anders was het 42 graden. Rond 8u zaten we aan tafel. We aten Broccoli met 4 kazen saus en een worstje. Na afloop nog een toetje. ’s Avonds hebben we niet veel meer gedaan. We konden tot een uur of 12 buiten zitten en zijn daarna naar bed gegaan.
Statistieken van de wandeling/ hike:
gelopen afstand: 13,8 km
gem. snelheid: 4,26 km/h
totale stijging: 302 m
totale daling: 295 m
max. hoogte: 1467 m
verstreken tijd: 4u 14
tijd bewogen: 3u 15
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
